Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ

Με ήρεμη κίνηση ,σαν νερό που δραπετεύει
Άηχο , ξεφύσημα ανάμεσα σε δυο βουνά
Δεν θα προλάβει να τρέξει το δάκρυ !
Όταν ο Ένας θα σηκωθεί
και οι ξεχασμένοι ,θυμηθούν !
Τότε οι ήχοι θα δημιουργήσουν την νέα του κτίση!
Είναι εδώ απέθαντος , καταραμένος να κρύβεται
από τον αιώνιο εχθρό του!
Μέσα σε ένα κουτί που κοιτάζει τον εαυτό του
προσπαθεί να ξεφύγει χωρίς καν να κουνηθεί
να επικοινωνήσει χωρίς να μιλήσει !
Μόνο κοιτά με νόημα ,το βουβό νόημα ενός κλόουν
που το χαμόγελο είναι ζωγραφιστό και τα μάτια σου μιλάνε!
Ίσως στον κόσμο των ονείρων να είναι η διαφυγή ,
τότε που το κουτί κοιτά την κτίση του,
ίσως γίνει ...μια ανάσα ..μια στιγμή ..ένα κάλεσμα!
Όταν η καρδιά χτυπήσει δυο σε ένα παλμό,
όταν θα θέλει, σαν να έζησε μπροστά ,
νοιώσει σαν να μην έχασε μια μέρα,
συγχωρήσει το ίδιο της το αίμα....
...ένας ακόμα ήχος που ξέφυγε
μια ακόμα ευχή !
Μόνο όσοι είναι εδώ για να σπείρουν θα μπορέσουν να τον αποφυλακίσουν
..όσοι τους κάλεσε ο ίδιος ..
όσοι το σενάριο της Ζωής τους το αποφάσισαν πριν γεννηθούν..
Περιμένει και κοιτά ..
και το κουτί τον κοιτά ..
και τα θηρία από έξω γρυλίζουν φοβισμένα μην βγει από εκεί...
Το σπαθί θα κουνηθεί ..ξανά και ξανά ...
Θα φύγει από την θέση του να παει να τον βρει...
την ώρα που η κτίση θα κοιμάται από το τραγούδι της σειρήνας!
Τότε θα σηκωθεί .....Τότε θα σηκωθεί !
Ο απέθαντος χωρίς μιλιά...! 



  Ταπεινός μόνο μπροστά στον Άνθρωπο!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου